Paddentrek Deventer

Het is een van de weinige groene activiteiten die in deze tijd van Corona door is gegaan. De paddentrek. Alhoewel er minder verkeer op de weg is, blijft hulp bij het oversteken van drukke wegen noodzakelijk. De vrijwilligers houden zich keurig aan de regels van afstand houden. Ik volg Anja Timmermans coördinator van de locatie Ceintuurbaan binnen de gemeente Deventer en Jorunn Bisseling, één van de jongere vrijwilligers.

Meer dan 80.000 padden overgezet in 13 jaar

Nico Kloek

80.000... Dat zijn nog eens aantallen. Daar kun je mee thuis komen.De amfibieën werkgroep Deventer van het IVN kan trots zijn op dit resultaat van 13 jaar padden helpen oversteken. Vanuit een stuk of 10 locaties helpen de vrijwilligers 's avonds en in de vroege ochtend de padden bij hun oversteek naar het water waar ze zich voortplanten. Padden zijn nachtdieren dus overdag wordt er niet overgestoken. De trek begint half februari en duurt tot ongeveer half april. De Ceintuurbaan is één van de grootste locaties in Deventer als het gaat om het aantal padden dat oversteekt. Elk jaar steken daar een paar duizend padden en kikkers (en zo nu en dan salamanders) over. Het is in zoverre ook nog eens een bijzondere locatie omdat de vroege overstekers in dezelfde periode ook alweer de terugweg aanvaarden. De vrijwilligers moeten vanaf medio maart dus beide kanten van de weg in de gaten houden. Dat vraagt extra attentie van de vrijwilligers want waar wil die pad nu naar toe die aan de aandacht ontsnapt is en ergens op straat loopt?

Maatregelen gemeente Deventer

De gemeente plaatst als het seizoen begint plastic schermen en graaft valemmers in, dit om te voorkomen dat padden langs de hele weg op willekeurige plaatsen de weg oversteken. Dat lukt niet overal b.v. bij zijwegen en uitritten kun je moeilijk schermen plaatsen maar het helpt wel. Als de padden langs de schermen lopen om een plek te vinden waar ze erdoor kunnen vallen ze in de ingegraven emmers, de vrijwilligers bevrijden ze dan en brengen ze naar de overkant.

Paddentunnels

Twee jaar geleden heeft de gemeente bij een herinrichting van de Ceintuurbaan ook een aantal tunnels aangelegd. Via de schermen worden de padden daar naartoe geleid en kunnen dan zonder hulp onder de weg door naar het water en later weer terug. Ook dat helpt een beetje maar er zal altijd begeleiding van vrijwilligers nodig wezen. (Foto tunnel zie in de serie onder dit artikel)

Anja Timmermans

Anja startte in 2012 met de opleiding natuurgids van het IVN. Eén van de opdrachten was om stage te lopen bij een werkgroep. "Het paddenseizoen stond voor de deur dus meldde ik me aan bij de Amfibieënwerkgroep Deventer om te helpen bij het overzetten van deze dieren. En ik ben nooit meer weggegaan"

Anja: "Ik weet het moment nog dat ik mijn eerste pad vastpakte en in de emmer stopte... mijn hand trilde helemaal, eigenlijk durfde ik dit helemaal niet". Jaren later en honderden, misschien wel duizenden padden verder is ze er best handig in geworden vindt ze zelf. De angst is helemaal weg.

Anja verzorgt de planning, zorgt dat nieuwe lopers ingewerkt worden en wijst als ze zelf dienst heeft de lopers hun deelgebied toe. Ze hoeft het niet elke avond te doen want er is elke avond een avondverantwoordelijke.

Op de vraag wat er nu zo leuk aan is om in het donker met een zaklamp, emmer en reflecterend hesje naar padden te lopen zoeken antwoordt ze dat het allerbelangrijkste voor haar is dat ze ook de padden een goed leven toewenst en niet dat ze op weg naar het water om te paren massaal worden doodgereden. Daarnaast natuurlijk de sociale contacten met de andere vrijwilligers en de nieuwsgierigheid naar de dagelijkse resultaten en het seizoensverloop. En elke avond weer de vraag wordt het wat vanavond? De roeken in het plantsoen doen hun laatste luidruchtige rondje, daarna verschijnen de vleermuizen en dan komen de padden, kikkers en salamanders... of toch niet.... te koud, te warm, niet vochtig genoeg. Maar even zo enthousiast zijn we er de volgende keer weer.

Jorunn Bisseling, één van de jongste vrijwilligers

De 11 jarige Jorunn komt 's avonds samen met haar moeder om de padden te helpen bij het oversteken.

Op mijn vraag waarom ze dit doet reageert ze erg leuk. "Buurvrouw Mariëlle vroeg mij omdat ik veel van dieren houd. Ik vind padden en kikkers lief en echte schatjes. Ze kwaken zo lief als ze in de emmer zitten en ik wil ze graag helpen"

Jorunn heeft meer dan 100 padden en ongeveer 8 bruine kikkers helpen oversteken. "Jammer genoeg nog geen salamanders" zegt ze een beetje teleurgesteld. Maar als ik haar spreek straalt het enthousiasme er af.

Weetjes

Regelmatig tref je twee padden aan die tijdens de trek boven op elkaar zitten. Bovenop zit het kleinere mannetje en onder het vrouwtje. De mannetjespad doet dit omdat hij er direct bij wil zijn als het vrouwtje eieren legt. Zo kan alleen hij de eitjes bevruchten. Zo'n op elkaar zittend "echtpaar" noemt men een Amplex

Padden leggen hun eitjes in snoeren, kikkerdril is één klomp met eitjes. In het midden zie je een zwarte stip, daaromheen een geleiachtige massa die in het begin als voedsel voor de kikkerlarven dient.

Ergens in juni komen de jonge padjes weer uit het water om het bos op te zoeken.

Wist je dat de vrijwilligers gedurende de paddentrek ook erg veel zwefvuil opruimen?

Onderstaand nog wat losse foto's over de paddentrek, via de bolletjes onder de fotoreeks kun je naar de volgende foto.