Glinsterende ogen
Dankbaar werk is het voor de vrijwilligers van IJssellandschap, op pad gaan met ouderen met geheugenproblemen.
Als ik een wandeling meemaak zie ik de ogen van de deelnemers glinsteren, ze komen uit hun isolement, ontmoeten andere mensen en kunnen genieten van de natuur. Dat ze ontspannen zijn bewijst wel de soms gevatte opmerkingen die ze dan maken. Daarover straks meer.
Natuurlijk bewegen
De samenwerking tussen de landgoederenstichting IJssellandschap en de ouderenorganisatie Zorggroep Solis Deventer dateert al van het begin van deze eeuw. Ongeveer 8 jaar geleden hebben beide partijen de handen ineengeslagen bij het Deventer Oefenprogramma Thuiswonenden (DOET).
Als u meer wilt weten over DOET treft u onderaan dit artikel een link naar een nadere uitleg daarover.
Wekelijks brengt Solis sindsdien zelfstandig wonende ouderen met de bus naar kasteel De Haere in Olst. Vrijwilligers van IJssellandschap doen samen met een fysiotherapeut van Solis het afgesproken programma voor natuurlijk bewegen. De vrijwilligers van IJssellandschap zijn ‘on the job’ getraind door professionals van Solis om dit werk te kunnen doen. Daarnaast blijft de fysiotherapeut als eindverantwoordelijke gedurende de gehele activiteit bij de groep.
Onder leiding van de fysiotherapeut gaat de groep eerst wat bewegingsoefeningen doen om de spieren los te maken. En reken maar dat de deelnemers, maar ook de vrijwilligers van IJssellandschap, daar fanatiek aan mee doen.
Daarna gaat de groep een door de vrijwilligers van IJssellandschap bedachte wandeling maken door het prachtige landschap rondom kasteel de Haere. Soms door de Engelse kasteeltuin en soms door de omringende bossen.
Natuurlijk wordt er onderweg overal gestopt om te genieten van iets moois tijdens de wandeling of alleen maar om dat leuke gesprekje dat je hebt goed te kunnen volgen.
Maar daarnaast zit er in het programma een vast moment ingebouwd waarop wat vertelt wordt over iets dat de groep tegenkomt tijdens de wandeling. De ene week doet de vrijwilliger Jaap dat en de andere week Tonni.
De ochtend wordt besloten met het gezamenlijk wat drinken bij het kasteel.
Humor
Dat de deelnemers ook met de geheugenbeperking gevat uit de hoek kunnen komen werd deze ochtend maar weer eens bewezen. Jaap hield zijn verhaal over de zonnewijzer. Daarbij vertelde hij ook dat, als de zon boven de noordelijke keerkring staat, de schaduwen midden over dag kort zijn en als de zon op de zuidelijke keerkring staat dat een lange schaduw is. Hij zei erbij dat hij dat nu natuurlijk niet kon laten zien, waarop één van de deelnemers in onvervalst Sallands reageerde: “dan blief ie toch stoan tot an de winter, komt’wie dan wa wier.
Ook vrijwilliger Tonni had een mooi voorbeeld uit het verleden. Tijdens een wandeling verwachtte ze een bruggetje maar dat bruggetje was er opeens niet. Verbaasd rondkijkend reageerde ze: “nou ben ik toch echt de weg kwijt”. Och, werd er uit de groep gereageerd, dan ben je bij de juiste groep!
Spijtig
Spijtig is het om te zien dat er momenteel maar drie deelnemers mee wandelen. De eerste jaren waren er namelijk wel 2 groepen van 8 deelnemers. Helaas is dat langzamerhand minder geworden. De vrijwilligers zijn overtuigd van het feit dat er voldoende zelfstandig wonende mensen zijn voor wie samen bewegen in de natuur een echte verrijking van hun leven is. We leven in een tijd van vergrijzing en op leeftijd last te krijgen van vergeetachtigheid komt veel voor. Hopelijk vinden Solis en IJssellandschap een goede weg om dit initiatief weer beter onder de aandacht te brengen . De vrijwilligers staan er klaar voor.
Onderstaand nog een leuke fotoserie van deze sfeervolle activiteit.