Driepuntsbruggetje De Horte ideale klus voor vrijwilligers

Landgoed De Horte bij Dalfsen heeft na ruim 200 jaar haar bijzondere driepuntsbruggetje weer terug. Een romantisch takkenbruggetje. Evert Jan Entzinger, vrijwilliger bij ‘De Horteploeg’, die elke donderdagochtend op het landgoed werkt: “Zo’n bruggetje maken is niet zo ingewikkeld, maar wel heel arbeidsintensief wat betreft constructie en onderhoud. Kortom, een ideale klus voor vrijwilligers.” Hij en collega vrijwilliger Harry Snel werden samen de trekkers van het project. Met de terugkeer van het bruggetje werd ook een oude zichtlijn op het landgoed in ere hersteld.

Herstel karakteristieke elementen landgoed

Landschap Overijssel, tegenwoordig eigenaar van het landgoed, wil het verhaal van de aanleg en de ontwikkeling van De Horte zichtbaar maken en houden. Karakteristieke elementen van het landgoed worden behouden of keren terug; rabatten, eeuwenoude lanen, een oude druivenkas en duiventil. De van oorsprong Duitse landschapsontwerper en hovenier Georg Anton Blum maakte in de 19^e eeuw het tuinontwerp voor De Horte. Een tuin in Engelse landschapsstijl en een slingersloot met een bijzonder driepuntsbruggetje. Ergens in de tijd is het driepuntsbruggetje uit de tuin verdwenen. Wanneer? Niemand die het weet. Haar opvolger was een simpel, recht bruggetje over de oude- Emmertochtsloot. Maar nu dat bruggetje aan vervanging toe was, besloot Landschap Overijssel om het romantische driepuntsbruggetje te laten terugkeren.

Eikenhakhout

Vorig najaar kreeg Evert Jan daarom de vraag of hij met vrijwilligers van de Horteploeg eikenhout wilde gaan oogsten voor het nieuwe takkenbruggetje. Evert Jan: “Best een dingetje om zoveel mogelijk bruikbare stukken van de juiste maat uit een boom te halen. In totaal oogstten we met de handzaag zo’n 170 stukken hout in uitgegroeide hakhoutpercelen op landgoed De Horte en landgoed Soeslo. Met een totale lengte van bijna 300 meter. Alles werd direct geschild met een zgn. haalmes om aantasting en rot te voorkomen.” De stalen draagconstructie van de nieuwe brug werd afgelopen voorjaar geplaatst.

Al doende leert men

Evert Jan: “Na het oogsten hebben we gezegd dat we de houten balustrade wel zelf wilden bouwen”. En dat bleek een hele klus. Tussen half april en half oktober was de groep maar liefst 48 ochtenden hard aan het werk. Evert Jan: “Ervaring met dit type timmerwerk hadden we niet, maar die hebben we in de loop van het project opgedaan. Het was veel passen, passen en nog eens passen. Meten werkt bij dit natuurlijk gevormde hout gewoon niet. We hadden heel wat leermomenten. Zo weten we nu dat je voor het opsporen van je bitje, dat na het schroeven uit je accuboormachine in de sloot is gevlogen, heel goed de magneet uit een oude harde schijf van een PC kunt gebruiken.”

Zichtlijn hersteld

Nu het driepuntsbruggetje klaar is, is ook de zichtlijn vanaf de voorkant van het statige huis hersteld. Van de voordeur kijk je weer via het tuinhek, de poel, de lei-peren strook, het witte ophaalbrugje en het driepuntsbruggetje naar de plek van de grote spar die daar ooit speciaal voor dit doel werd geplant en deze winter opnieuw wordt geplant. Evert Jan: “We hebben - brutaalweg - gekozen voor een bruggetje met een verspringend kruis. Dat stond niet op onze tekeningen, maar het werd in die tijd ook veelvuldig toegepast. Zo is het in onze ogen nog leuker geworden. Dat gevaar loop je als je zo’n klusje aan vrijwilligers gunt.”