Een kind een kikker laten kussen
Het ultieme doel van Wim Lengkeek, prijswinnaar van de groene Overijsselse Vrijwilligersprijs van de gemeente Dalfsen, is om kinderen een onuitwisbare natuurherinnering mee te geven. Dat doet hij al zijn leven lang. In het onderwijs, in zijn gezin en al ruim 20 jaar op de Natuurwerkdag.
Wandelen en zomerkampen
Wim heeft het van nature meegekregen. Zijn vader hield van de natuur en kleine Wim ging altijd mee op wandeltochten door o.a. het Engelse Werk (Zwolle) en de Mataram (Dalfsen). Eind jaren 70 belandde hij in het onderwijs en vond hij het een uitdaging om de kinderen vanuit hun leefwereld te laten leren. Zij hebben al fietsend les gehad over landschap, natuur, bomen en meer. Een vorm van ‘natuurlijk leren’ die pas later door de onderwijswereld een officiële naam zou krijgen.
Ondertussen was Wim met zijn gezin bezoeker en later organisator bij De Zwaluw zomerkampen (later A Rocha) en ANWB-landgoedkampen. Daar leerde hij onder meer knotten, plaggen, berken verwijderen uit veengebiedjes.
-
de grote stille heide - Wim Lengkeek -
Natuurwerkdag - Wim Lengkeek -
dennen trekken - Wim Lengkeek -
eindelijk zagen! - Wim Lengkeek -
de klus geklaard - Wim Lengkeek -
Wim Lengkeek -
Wim Lengkeek krijgt de oorkonde voor de Overijsselse Vrijwilligersprijs uitgereikt
Knotten en Natuurwerkdagen
Toen hij voor zijn werk weer in zijn geboorteregio terechtkwam, vond hij het niet meer dan logisch dat hij zich aansloot bij de Knotgroep Dalfsen. Met zijn naamgenoot Wim (Flierman) organiseerde hij de knotdagen voor de leden van de groep. Op ruim 10 locaties knotten ze de wilgen en populieren. Deze worden meestal eens in de drie jaar onder handen genomen.
Maar hij wilde meer. De eerste Natuurwerkdag was voor hem een uitdaging om de jeugd uit Dalfsen te betrekken bij het beheer van de heide van het Rechterense veld. De eerste keer kwam de scouting uit Dalfsen en een groep uit Zwolle hem helpen de dennetjes te verwijderen van een pas geplagd stuk heide. Het actief en gefocust houden van deze jonge kinderen was nog een hele klus. Door de jaren heen werd Wim daarin steeds bedrevener. Een wedstrijdje ‘wie doet de meeste dennetjes’ om voor de pauze nog het veldje af te ronden, werkt meestal goed. Na de pauze kwamen de zagen tevoorschijn voor de iets grotere bomen. Een nieuw doel om de energie er nog even volledig uit te krijgen!
Zonnedauw en kikkers
Ondertussen wel goed opletten of er nog iets bijzonders te ontdekken viel. Zonnedauw die met zijn lijm op de bladeren vliegjes vangt om de voedseltekorten van de plant te aan te vullen; of de steilrandjes langs een zandpad, waar wilde bijen en mierenleeuwen zich vestigen. Of een kikker die zich laat zien en (bijna) gekust wordt op zoek naar de waarheid uit het sprookje. Dat is waar het bij Wim om draait: praktisch resultaat gecombineerd met vleugje onuitwisbare natuurherinnering. Wij weten wel waarom juist híj de prijs gewonnen heeft…
