Liefde voor bomen
In Overijssel worden meer dan een miljoen bomen geplant. Er valt veel te vertellen over bomen, vaak gaat het dan over de soort, of de leefwijze van een boom. Maar bomen zijn meer dan dat. Ze geven ons zuurstof, zodat wij kunnen ademen/ leven. Maar bomen gaan ons ook aan het hart. Ons redactielid Marieke beschrijft en deelt haar liefde voor bomen. Wil je zelf ook iets doen? Kijk op www.iedereeneenboom.nl.
door Marieke van den Brink
Herinneringen
Geen angst om uitgemaakt te worden voor bomenknuffelaar, mijn liefde voor bomen is groter. Ik ervaar als van kinds af aan een diepe verbinding met de natuur. En dus ook met bomen. Dit is al geworteld in mijn jeugd. Ik groeide op in het bos. Daar zijn bomen genoeg. En zodra je omgeven wordt door zoveel bomen, worden deze onderdeel van je leven. Ik heb er hele fijne en diepe herinneringen aan.
Een van deze speciale bomen is de walnoot, deze staat nog steeds achter mijn ouderlijk huis. Tussen diverse appelbomen groeide deze boom op. Elke herfst zochten we naar de noten, deze lagen soms diepverscholen in het gras. Rondom deze boom speelden wij verstoppertje, of we probeerden er tevergeefs in te klimmen. Later als tiener zat ik er vaak onder te lezen. Onze walnoot, een bijzondere boom. Ik kan nog steeds genieten van zijn aanwezigheid.
Ook gaan mijn herinneringen uit naar het pinetum voor het huis. Daar kon je nog beter verstoppertje spelen. En in de oude taxus kon je redelijk veilig klimmen. Ook deze staat er nog steeds en bezoek ik regelmatig, al klim ik er niet meer in. Verderop in het pinetum stonden rhododendrons met daarachter prachtige beuken, waar je heerlijk door de bladeren kon rennen. De rhododendron was een superschuilplek voor reeen, die we daar vaak aantroffen.
Bomen redden
Ik stond ook toen al bekend om mijn bomenliefde. Bij het huis staan twee adoptie-bomen. Een linde die door mijn collega’s van de gemeente gebracht werd. De linde was afgeknapt, deze stond eerder in het gemeentegroen. Het is zo’n 20 jaar geleden, maar ook deze staat er nog steeds. En de plataan, inmiddels uitgegroeid tot een enorm exemplaar. Ook gepland, omdat de grond waarin die terecht was gekomen niet de juiste plek bleek. Ik kan bomen niet zomaar wegdoen, in de groenbak, daarom krijgen ook de kleine stekjes een plekje waar het wel kan groeien.
Hoewel ik nog enige tijd door kan praten over mijn belevingen met bomen, zoals de meidoorn, achter de werkschuur of de oude Amerikaanse eikenlaan iets dieper in het bos, het mag duidelijk zijn dat al deze bomen een verhaal in zich dragen. En nog mooier, verhalen over bomen die ik in mij meedraag.
